Merel is onlangs 64 jaar geworden en woont samen met haar man en hun nieuwe pup. Merel heeft al een hele lange tijd last van nachtmerries. Ze is al heel vaak en lang in therapie geweest en een aantal keren opgenomen geweest. Ze is eerder in therapie geweest in Assen bij GGZ Drenthe, maar de nachtmerries verdwenen niet. Tegelijkertijd was Merel uitgepraat en wilde ze haar verhaal niet nogmaals een keer vertellen en uitleggen.
Ze bleef last houden van nachtmerries, werd suïcidaal en kreeg depressies. De nachtmerries waren uitputtend en bleven haar een halve dag bezighouden. Dat was voor Merel het moment om te denken 'Ik ga er opnieuw iets aandoen'. Op haar eigen verzoek is ze doorverwezen naar het Traumacentrum in Beilen.
Veel handvatten gekregen
Merel vertelt dat er tijdens de behandeling goed werd geluisterd. Ze heeft veel tips en handvatten gekregen. Veel dingen gelezen, oefeningen gedaan en ze heeft er veel van opgestoken. "Ik merk dat ik in de loop van de tijd sterker ben geworden en kan ook dingen makkelijker naast me neerleggen", geeft Merel aan. "Ik ben in die zin niet heel erg gericht meer op wat de ander van me vindt, van me denkt of van me wil. Dus dat heb ik er zeker mee gewonnen."
Merel is lichamelijk gehandicapt. Alles wat ze lichamelijk voelde, wilde of durfde ze niet te voelen. "De PMT therapie vond ik in eerste instantie heel confronterend", vertelt Merel. "In de therapie zijn we heel bewust hiernaar gaan kijken. Wat zijn lichamelijk mijn grenzen? Wat doet dit met mij en mijn lijf?" Door hiernaar te gaan kijken kan ik nu meer de grens aangeven en sneller aangeven wanneer het niet lukt. Ik kan nu bijvoorbeeld aangeven dat ik liever met de lift ga in plaats van de trap of dat ik liever een stukje ga fietsen met een vriendin in plaats van wandelen."
Samen met haar partner in therapie
Merel liet eerder weinig zien aan anderen hoe ze zich werkelijk voelde of wat ze werkelijk dacht. In de loop van de therapie merkte ze dat ze veranderde. "Het is fijn dat je partner er dan bij kan zijn", geeft Merel aan. "Deze therapie deden we samen met een systeemtherapeut. Deze systeemtherapeut kon heel goed de vinger op de zere plek leggen. En ze kon ook heel goed dingen uitleggen hoe het werkt wat je tegenkomt. Mijn partner begreep daardoor ook beter wat er speelde. Het was in het begin heel erg lastig, maar je kunt elkaar nu vertellen wat het met je doet en hoe je daarover denkt. We kunnen ons verdriet nu naar elkaar uiten."
Goede band met de behandelaren
Merel is ongeveer vier jaar in behandeling geweest bij het Traumacentrum. Anderhalve maand geleden is ze gestopt met de therapie. "De relatie met de behandelaren voelde gelijk goed", legt Merel uit. "Ik voelde me welkom en begrepen. Ook de behandelaren hadden onderling goed contact. Ik hoefde nooit in herhaling te vallen. Ik heb dat als heel goed ervaren."
Merel kijkt terug op een positieve behandeling. "Ik heb ontzettend veel gedaan, veel geleerd en veel gehuild", vertelt Merel. "Het belangrijkste voor mij was denk ik dat ik mocht zijn wie ik ben, of wat ik voelde, of wat ik dacht. Je hoeft niet altijd alles te verantwoorden of uit te leggen. Ik keek soms ook echt uit naar de behandeling."
Veel klachten van Merel zijn verminderd, maar door een andere oorzaak heeft ze nog last van nachtmerries. "Maar ik kan er een stuk beter mee omgaan. Ik kan nu ook beter aangeven wanneer het even niet lukt. Ik heb op dit moment de behandelaren niet meer nodig als het even niet gaat zoals ik zelf zou willen. Ik raak niet direct in paniek, want ik heb nu de juiste handvatten gekregen om ermee om te gaan."